De ondersteuning van dak- en thuislozen voldoet niet voor mensen zonder verdere hulpvraag. Hulptrajecten van (opvang)organisaties richten zich op mensen die door problemen (tijdelijk) niet zelfstandig kunnen wonen. Een grote groep mensen kan zichzelf redden, maar heeft als probleem dat zij geen betaalbare woning kan vinden en daardoor dakloos wordt.
Het gaat bijvoorbeeld om mensen die door een scheiding hun huis moeten verlaten. Daarnaast zijn het mensen die door baanverlies in de armoedeval terechtkomen, schulden opbouwen en hun huur of koophuis kwijtraken. Ook zzp-ers en ondernemers kunnen door faillissement hun inkomen zien wegvallen en gedwongen worden hun woning te verkopen en verlaten. Het gaat niet alleen over alleenstaande mensen, maar ook over gezinnen met kinderen.
Deze economische daklozen vallen tussen wal en schip. Zij moeten met beperkte ondersteuning van instanties zelf aan de slag om een woning en/of onderdak te vinden. Maar dat lukt niet iedereen. Het huren of kopen van een andere woning is soms niet direct mogelijk, er is een groot tekort aan sociale huurwoningen, de vrije sector is voor veel mensen te duur, je hebt op alle banken van je vrienden al een keer geslapen, je tijdelijke woonruimteperiode is voorbij en dan sta je op straat en heb je geen adres meer.
GroenLinks vindt het onacceptabel dat mensen op straat komen te staan, alleen omdat er geen geschikte woningen zijn. De afspraken die het college heeft gemaakt om nieuwe betaalbare woningen te bouwen komen te langzaam van de grond. Hier blijven we het college op aanspreken.