Van het concert des levens, krijgt niemand een program. Zo luistert de wat afgezaagde, maar daardoor niet minder ware, uitdrukking. Als dat ergens voor geldt, is het wel deze corona-tijd. Niemand weet wat de effecten gaan zijn straks. We proberen allemaal de dagen maar gewoon zo gezond en prettig mogelijk door te komen. Dat is niet anders voor een wethouder.
Met een dochtertje van zes thuis, moest ik eerst alles hier regelen. Thuisonderwijs geven, met buren afspraken maken over spelen met elkaar en boodschappen doen in corona-tijd. En het werk voor de gemeente ging gewoon door. Dat was niet te doen. Dus toen ik erachter kwam dat wethouder zijn ook een vitaal beroep is, was ik dankbaar dat ze sindsdien een paar dagen per week naar school kon.
Als wethouder krijg je al geen enkele in- of opleiding: je bént het gewoon van de een op de andere dag. Maar voor wethouder-zijn in corona-tijd is natuurlijk al helemaal geen handleiding. Toch werd wat mij te doen stond eigenlijk meteen duidelijk. Vanuit het regionale Veiligheidsteam wordt de gemeente Zoetermeer sinds eind maart aangestuurd. Dan moet je vooral denken aan alles rondom de zorg en het openbare leven: ons ziekenhuis moest klaar gemaakt worden voor extra ic-bedden. Ook moest er nagedacht worden over hoe we zorgen dat iedereen zich ook echt aan de maatregelen houdt. Vooral jongeren hadden er in het begin moeite mee.
Maar ook bij het Afvalbrengdepot van de gemeente Zoetermeer (mijn verantwoordelijkheid als wethouder) was er een groot probleem in de eerste week. Heel Nederland bleek z’n garage/zolder/tuin aan het opruimen te zijn. En alle spullen moesten weg. Allemaal tegelijk. Rijen auto’s vol met grof vuil stonden bij de Argonstraat de weg te blokkeren. En allemaal in die eerste week van corona-maatregelen. Dat gaf een zeer onveilige situatie omdat mensen zich niet aan de regels hielden en zelfs agressief werden tegen gemeentemedewerkers - die alleen maar hun werk deden. Op last van de burgemeester werd het depot dan ook per direct gesloten. De weken erna werkten we er hard aan het depot weer open te kunnen doen en dat is gelukt.
Mijn andere portefeuille (armoedebeleid) vroeg ook meteen om aandacht: door corona kwamen de (meestal oudere) vrijwilligers niet meer. En door het hamsteren was er nauwelijks meer aanvoer. Ook dit hebben we als college van burgemeester en wethouders samen snel kunnen oplossen. Alle gezinnen een voedselbon die ze bij een supermarkt konden inleveren. Andere wethouders zijn bezig met alle scholen helpen, de kinderopvang door laten gaan, met ondernemers te praten over hun angsten en onzekerheden, het ziekenhuis en alles wat er geregeld moet worden om de stad corona-vrij te maken, onze culturele instellingen te helpen, de handhavers aan te sturen en de mensen die bij het Werkbedrijf werken op te vangen. Zo zijn we allemaal druk met Zoetermeer. En vergaderen we ons elke dag een ongeluk. Met liefde. Dat wel. Want wethouder zijn was al mooi. Maar wethouder zijn in corona-tijd is – hoewel vermoeiend en soms extra spannend – het mooiste wat je kunt en mag doen voor je stad. Blijf gezond, zorg goed voor jezelf en elkaar. En bij vragen of opmerkingen: j.w.groeneveld@zoetermeer.nl
Jakobien Groeneveld
Wethouder GroenLinks (Armoedebeleid, Jeugdzorg, Openbare ruimte, Groen en milieu, Wijkwethouder Buytenwegh)