Als ik nu terug kijk, dan is en blijft dat een prachtige en simpele gedachte, maar met de jeugdzorg waren er al snel problemen. Een groot te kort op de jeugdzorg veroorzaakt door bezuinigingen van het kabinet in 2015, de hele transitie van de Jeugdzorg naar de gemeente en specifieke problematiek van de Jeugdzorg in Zoetermeer. In de bezuinigingsdrift ben je als snel geneigd om de preventie binnen de Jeugdzorg te vergeten en te gaan dweilen, maar dan met de kraan open. En dan merk en zie ik dat onze wethouder Jakobien en de fractie een deskundige en frisse blik hebben om dit probleem voortvarend aan te pakken. Een efficiëntere aanpak van de Jeugdzorg door bijvoorbeeld minder hulpverleners in een gezin, een integrale aanpak. Dit levert niet altijd direct geld op, maar levert op langere termijn wel rendement op. En daar draait het om!
Uit bovenstaande mag duidelijk zijn, dat gedachten en idealen eenvoudig klinken, maar dat de praktijk toch weerbarstiger is. Bij elke raadsvergadering en sommige commissievergadering zit ik mee te luisteren op de publieke tribune. Ik hoor dan de verschillende sprekers hun verhaal vertellen. Bij veel verhalen frons ik mijn wenkbrauwen en volg ik de gedachte gang totaal niet. Hoe kan iemand met droge ogen groepen Zoetermeerders uit sluiten? Hoe kun je van Zoetermeer een leefbare stad maken als je alleen maar denkt aan bouwen, bouwen en bouwen en het groen vergeet? Je zult begrijpen dat ik meestal de woordvoerders van onze fractie goed kan volgen. Ook vaak weet en gehoord heb wat de gedachte achter een bepaald standpunt is. Ik voel en ken de spanning in hun verhaal en zit dan soms zelf ook met gekromde tenen. Een voorbeeld van zo’n situatie was voor mij het bezuinigen op de bibliotheek en het extra geld voor Terra Art. Cultuur, erg belangrijk en soms een ondergeschoven kindje, maar een half miljoen euro extra voor Terra Art in tijden van bezuinigen. Ik vond het lastig. Omdat ik echter de vele discussies op de voet had gevolgd, kon ik begrip op brengen voor het uiteindelijke resultaat.
Het lastigste zinnetje in mijn kennismakingsverhaal is toch wel: Hoe creëren we met elkaar een plek waar iedereen zich gezien weet. Ik heb deze zin heel bewust op geschreven, maar heb in de loop van het jaar gemerkt, dat dat in het politieke krachtenveld soms heel lastig is om waar te maken. GroenLinks zit in de coalitie en heeft zich soms te schikken naar de meerderheid. Er zijn partijen, die extra uitgaven aan sociale en groene projecten niet steunen. Vooral als het dan gaat om de aanpak van armoede gaat het ons soms net niet ver genoeg, waardoor het lijkt dat niet iedereen zich gezien weet. Dat geldt ook soms ook bij groene projecten. Gelukkig komt er een nieuw bomenbeleid. Dit beleid is deze week net gepresenteerd op de gemeentesite en gaat nu de inspraak in. Als het aan mij ligt, dan: kappen met kappen, alleen nog als een boom ziek is en/of de omgeving in gevaar brengt. Mijn mening, maar hoe denken de andere Zoetermeerders, mijn GroenLinks-omgeving en de coalitie er over. Weet ik me ook nog gezien als er niet gekapt wordt met kappen?
Deze lastige zin heeft ook nog een andere dimensie. Ik begaf me in het bovenstaande heel erg op de politieke invalshoek. En die politieke kant kan ik met een gerust hart aan de fractie en onze wethouder overlaten. Als bestuurslid heb ik een andere taak. Ik wil de komende jaren samen met mijn medebestuursleden het contact met onze leden verder aanhalen. Het is mijn wens om met leden, bestuur en fractie regelmatig werkbezoeken af te leggen in vooral het groene en sociale domein. Waarbij ik groen en sociaal breed wil zien. Ik roep je bij deze op om rond te kijken in eigen werk en/of vrijwilligersomgeving of een werkbezoek een welkome en wederzijdse inspiratiebron kan zijn. Laat het een plek zijn waar we elkaar zien en gezien weten. Neem via het bestuur@groenlinks-zoetermeer.nl contact met mij op.
