In de aanloop naar de gemeenteraadsverkeizingen bloggen de kandidaten van GroenLinks Zoetermeer over zaken die zij belangrijk vinden in de stad. Deze keer is dat Pauline Mulholland (plek 6) over het belang van een kleinschalig en duurzaam MKB. 

Zondagmorgen, Oostende, België, met zijn allen logeren bij Grootmoe, mijn toenmalige schoonmoeder en om negen uur de deur uit om in de straat om de hoek verse broodjes en taart te kopen. De bakker zelf is al naar bed en zijn vrouw staat in de bakkerswinkel achter de toonbank. Ze maakt een praatje met de buurvrouw van Grootmoe. Ik wacht, want ik heb alle tijd.

Doordeweeks samen met Grootmoe boodschappen doen, is ook een verhaal apart in de huidige snelle tijd. We beginnen met een wandeling door de straat, de hoek om, oversteken en een eerste praatje met de kapster om een afspraak te maken voor knippen en watergolven. Vervolgens lopen we verder de straat uit om op de hoek “een koffietje te doen” bij Chez Marcel. Even uitrusten en bijkletsen met een oud collega van vroeger toen ze nog bij de Co werkte. Dan moeten we toch nog gaan opschieten, naar de groentewinkel, de slager en ook nog even naar de kleermaker, een blokje om en wij zijn weer bij haar thuis.

Nee, dan Zoetermeer, moderne stad, gepland en wel van de tekentafel afgerold, een stad met in iedere wijk minstens een winkelcentrum. Een winkelcentrum met minstens een landelijke supermarkt, diverse winkels van landelijke ketens en een paar regionale Midden – en Klein Bedrijven. Winkelcentra passen bij een tijd waarin het dagelijkse leven bestaat uit opstaan, jezelf en je kinderen aankleden, ontbijten, de mee te nemen lunch klaarmaken, kinderen naar de crèche of school, alle twee naar het werk en na het werk de omgekeerde volgorde: kinderen ophalen, eten maken als je niet wat kant-en-klaar besteld, samen eten, kinderen naar bed, nog even naar de sportschool of toch voor de buis of nog even een paragraaf van de cursus die je volgt. Wel nog even tussendoor snel met de auto naar de supermarkt, omdat je iets vergeten bent tijdens het weekboodschappen doen of bestellen en thuis laten bezorgen, iets wat je nu echt nodig hebt. Prima dat er dan een landelijke keten in het winkelcentrum is die tot 20.00 uur open is.

Ik moest tijdens een Huis-aan-huisactie echter terugdenken aan het boodschappen doen met Grootmoe, in haar eigen buurt, waar zij iedereen kent, de winkeliers hun klanten door en door kennen en de tijd nemen, waar winkeliers en klanten ook voor elkaar klaar staan en er hierdoor toch min of meer sprake is van een gemeenschap in de buurten van de stad Oostende.

Tijdens de huis-aan-huisactie aan de rand van een van de buitenwijken in Zoetermeer belde ik aan en een oudere mevrouw deed open. Zij wilde wel een praatje maken over wat zij belangrijk vindt in Zoetermeer. Allereerst zei zij, dat ze natuurlijk in een prachtig huis in een schone en groene omgeving woont. Ze hoeft alleen de straat uit te lopen en ze kan een wandelingetje maken in een prachtig bos. Wel alleen, ze komt niemand tegen, de straten zijn leeg. Ze vervolgde met dat het winkelcentrum ook te ver weg is voor haar. Toen haar man nog leefde konden ze met de auto gaan en was het makkelijker. Wel mistte zij en haar man toen ook al de winkeltjes in de buurt om dagelijkse boodschappen te doen of even een koffie te kunnen drinken vlak bij huis. Praatjes maken met buren of medestraatbewoners kwam er toen ook al niet van, men had altijd haast en zomaar aanbellen doe je ook niet als je iemand amper kent. En nu voelt zij zich alleen. Haar dochter komt wel eens in de week om haar mee te nemen om boodschappen te doen en elke zondag met haar man en kleinkinderen, maar toch… Een buurt met winkeltjes voor de dagelijkse boodschappen, of desnoods rijdende winkels door de straten, een cafeetje, een lunchroom, een plek om met buren even een praatje te kunnen maken, op elkaar te kunnen rekenen, ze mist het, het kunnen behoren tot een gemeenschap in de buurt.

Ik denk, dat niet alleen het bouwen van voldoende woningen, zonder gasaansluiting, met behoud van een groene omgeving en binnen de gemeentegrenzen voor Zoetermeer een kans gaat zijn de komende tijd. Ik denk dat in Zoetermeer met een ouder wordende bevolking de terugkeer van het Midden- en Kleinbedrijf in al zijn variatie in straten van buurten kansen biedt. Kansen om de gemeenschapszin in de buurten te vergroten, men komt elkaar tegen in de straat, men gaat elkaar meer vertrouwen en iets voor elkaar over hebben, men vormt een gemeenschap. Natuurlijk heb ik als GroenLinkser een voorkeur voor duurzaam MKB, uit de regio, met korte aanvoerlijnen en liefst biologisch geteelde of geproduceerde streekproducten. Ook zie ik kansen voor inwoners om kleine winkeltjes met hun eigen specialiteit te beginnen, kansen voor het opstarten van bedrijfjes in het kader van de circulaire economie, kansen om je eigen werk te creëren. Leve het MKB!