‘Waar ik normaal na twee weken heimwee krijg naar Nederland, mijn thuis, was dat dit keer anders. De recente discussies over het zogenaamde “integratieprobleem” hebben een afstand gecreëerd die ik nog niet eerder zo sterk heb gevoeld. De meesten van ons leven hier al generaties lang, spreken thuis Nederlands, draaien volledig mee, werken hard en dragen bij aan een levendig Nederland. Thuis eten we de vertrouwde boterham met kaas of pindakaas, simpele dingen die zo typisch Nederlands zijn. Ondanks dat de Marokkaanse variant amlou veel lekkerder is, voelt het soms alsof je je steeds opnieuw moet bewijzen. In Marokko, waar ik me direct geaccepteerd voelde, was die druk er niet. Natuurlijk heeft Marokko ook rauwe kanten – armoede en hoge werkloosheid, maar die worden overschaduwd door de warmte en veerkracht van de mensen. Deze reis bracht me niet alleen de rust die ik nodig had, maar herinnerde me ook aan een fundamenteel recht: thuiskomen is niet alleen een plek, het is de ruimte om jezelf te mogen zijn, waar je ook bent.’
Wat mij betreft, aldus Jakobien Groeneveld. is dat een van de belangrijkste opgaves voor ons als PvdA-GroenLinks de komende jaren: zorgen dat Zoetermeer een plek is waar iedereen thuis is en iedereen zich thuis voelt. Want het deed me pijn om haar woorden op Facebook te lezen. Wat zit ons als Nederlanders toch zo dwars de laatste tijd dat we niet meer – zo lijkt het – aardig kunnen doen tegen elkaar? Of speelt het al veel langer, en komt het er nu pas echt uit? We lijken steeds bozer te zijn op mensen die er niet uit zien zoals wij, anders denken of anders geloven dan “wij”. Wie is “wij” eigenlijk nog, en wie “zij”? Zijn we niet allemaal gewoon mensen, met ongeveer dezelfde wensen?
En waar is die Hollandse nieuwsgierigheid gebleven? Of de Hollandse liefde voor bijvoorbeeld eten en gebruiken vanuit allerlei culturen? We zijn een van de meest reislustige volken van de wereld: maar waar is die belangstelling hier in eigen land voor je buren, je stadsgenoten of de mensen die worden opgevangen in de gevangenis hier verderop? Van ‘Jodenhaat’ tot ‘Moslimhaat’: mensen staan elke dag online en op straat met kwaaie koppen tegen elkaar aan te schreeuwen. Ik haat helemaal niemand. Mag dat ook nog?
Het is tijd om stevig richting te gaan geven in dit polariserende land vanuit links. Om rust, liefde en luisteren naar elkaar weer hip te maken. Want als GroenLinks/PvdA weten wij heel goed wat we willen. Het is daarom geen tijd voor een “tegengeluid”, maar voor een “voor-geluid”. Wat willen we wél? Links heeft de oplossing altijd al gehad. ‘De samenleving’ is voor ons letterlijk samen leven. In vrede, rust en veiligheid en met oog voor elkaar. Dat begint met elkaar leren kennen en daar moet veel meer ruimte voor komen. Ook in Zoetermeer. Het is tijd om onze visie luid, met passie én liefdevol naar voren te schuiven. Het is tijd voor een stevig VOOR-geluid.
Als (op)nieuw gekozen voorzitter van GroenLinks Zoetermeer wil ik er samen met Taco Kuiper, de nieuwe voorzitter van de PvdA in Zoetermeer, voor zorgen dat ons geluid de komende tijd nog sterker te horen is in onze stad. Met nog meer oog voor elkaar, knokken voor wat kwetsbaar is en uiteraard meer groen in alle wijken. Samen met de PvdA staan we nog veel sterker dan we ooit eerder waren in Zoetermeer. Laat ze maar flink zenuwachtig worden op dat stadhuis, want de gemeenteraadsverkiezingen komen eraan.
Een Zoetermeer van en voor iedereen. Of zoals de - helaas niet verkozen – eerste vrouwelijke minister president van kleur van Amerika, Kamala Harris zegt: “Our unity is our strength, and our diversity is our power”. Dankuwel